අපි යන සමහර තැන් තියනවා. දවසක ඒවට අපිට යන්න වෙන්නේ මහලොකු වගකීම් ගොඩක් ඔලුවෙ තියාගෙන. හැබැයි අපි පොඩි දවස්වල නම් හරිම සැහැල්ලුවෙන් ඒ වගේ තැන් වලට යනවා.ඒ අපිට හයියක් වෙන කෙනෙක් ලග ඉදපු නිසා. ඒත් ටික ටික ලොකු වෙද්දි ඒ වගේ තැන් වලට අලුතෙන්ම පුරුදු වෙලා යන්න අපිට සිද්ධ වෙනවා.ඒත් එක්කම ලොකු වගකීම් ගොඩක් ඒ වෙනකොටත් ඔලුව උඩට වැටිලා ඉවරයි.
මට මේ කතාව මතක් වුනේ වෙනස් දේවල් කිහිපයක් නිසා. මම හිතනවා ඒ වෙනස් දේවල් මම කරන්න ඇති කියලා.
ඕනිම කෙනෙක්ට තමන්ට අමාරුම වෙලාවේ මතක් වෙන්නේ එයාලට ලගින්නම ඉන්න ඕනි කියලා හිතෙන අය. මමත් එහෙම මනුස්සයෙක් කියලා මම හිතනවා. මොකද මට පුලුවන් තරමින් මගෙ උපරිමෙන් මන් ඒ දේවල් කලා කියලා හිතෙන නිසා.
ඒ මොහොත ඇතුලත තමන්ට පුලුවන් උපරිමෙන් ඒ දේ වෙනුවෙන් කැපවෙනවා නම්,ඒක තමයි කරන්න පුලුවන් හොදම දේ. මම හිතනවා මම ඒ දේ කලා කියලා. බලාගෙන හිටියා කියලා.
වෙලාවකට මේ ගෙවෙන හැම මොහොතක්ම හිතාගන්න බැරි දේවල් වලින් පිරිලා කියලා මට හිතෙනවා. දැන් මට ඕන මේ ගෙවෙන හැම මොහොතක්ම විදින්න. මග හැරෙන්නට නොදී විදින්න.මම ඒ වෙනුවෙන් දැන් කාලය කැප කරනවා.
No comments:
Post a Comment